Cradle Of Filth

0
1708
materiały promocyjne zespołu

Na początku lat 90-tych pojawiła się na scenie kapela, która według wielu krytyków zmieniła brzmienie black metalu. Przez większość kariery muzycznej robili ogromne wrażenie zarówno muzycznie, wokalnie i całą otoczką okultystyczno- horrorystycznych bajek, jakie pokazywali na teledyskach oraz na koncertach. Teksty piosenek to opowiadania zainspirowane często twórczością mistrzów Cliva Barkera oraz H.P. Lovecrafta. Poruszyli tym całą rzeszę ludzi na całym świecie spragnionych mroku…

Ale zacznijmy od początku, czyli charyzmatycznego frontmana. Dani Filth, czyli Daniel Lloyd Davey, jako młody człowiek zakochał się w horrorach i muzyce gitarowej, zaczynał od AC/DC, Kiss, Mayhem. Jako nastolatek miał styczność z ludźmi z okultystycznych kręgów i dzięki nim zainteresował się tematem. Jak przyznaje, posiada kolekcję ponad 300 ksiąg w temacie, od traktatów o wampiryzmie po zakazane księgi. Jego przygoda jako muzyka zaczęła się w kapelach punkowych, a jak sam opowiada, był to mocny, szybki hardkorowy punk. Występował wówczas pod pseudonimem Dani Hash. Po rozpadzie jednej z nich poznał gitarzystę Paula Ryana i stworzyli razem kapelę Feast On Excrement!. Był to rok 1991 i początek znanego dziś Cradle of filth. Do zespołu dołączyli basista John Richard, klawiszowiec Ben Ryan oraz perkusista Darren White. Przez rok nagrali kilka demo- “A Pungent and Sexual Miasma”, “Invoking the Unclean”, “Orgiastic Pleasures Foul”, “The Black Goddess Rises” i jeden album “Goetia”. Dani mówi, że na szczęście ten album został skasowany tuż po nagraniu i nigdy nie ujrzał światła dziennego. Pierwotny pomysł na nazwę zespołu to właśnie Goetia. Wówczas do zespołu dołączył Paul Allender jako drugi gitarzysta. Frontman wspomina, że “ w momencie wydania pierwszego demo “A Pungent And Sexual Miasma” kultowy Darkthrone wypuścił w świat “A Blaze In The Northern Sky” i ogłosił, że nie jest już kapelą death metalową”. Dzięki temu wydarzeniu Cradle Of Filth został uznany za jedyny black metalowy zespół w UK.

COF w 1993

W 1993 ukazało się demo ”Total Fucking Darkness”. Było to nagranie, które umożliwiło zespołowi podpisanie kontraktu z wytwórnią Cacophonous. W niedługim czasie od podpisania tego cyrografu zespół opuścił perkusista Darren White, a w jego miejsce pojawił się Nicholas Barker. Wkrótce potem zespół rozpoczął pracę nad debiutanckim albumem “The Principle Of Evil Made Flesh”, który miał premierę 24 lutego 1994 roku. Album okazał się hitem. Zdobył uznanie nawet największych światowej klasy krytyków. Był to okres, gdy zespół zaczął pojawiać się w mediach, niestety nie w kwestii muzycznej, a jako komentatorzy ówczesnej kwestii wandalizmu w brytyjskich kościołach ( tak, w podobnym czasie jarały się kościoły w Norwegii). W tym czasie z powodu nieporozumień zespół uległ kolejnej transformacji. Odeszli bracia Paul i Beniamin Ryan oraz Paul Allender, a na ich miejscach pojawili się gitarzysta Stuart Antsis oraz klawiszowiec Damien Gregori. W roku 1995 ukazały się pierwsze koszulki zespołu „Jesus is a Cunt”, a jak wspomina Dani, za ich noszenie wielu fanów zespołu zostało aresztowanych. Rozpoczęły się pracę nad kolejnym wydawnictwem.

The Principle Of Evil Made Flesh

21 stycznia 1996 roku z ramienia wytwórni Music for Nations ukazała się płyta “Dusk…and Her Embrace”. W sesjach nagraniowych do płyty jako gitarzysta brał udział Gian Pyres. Na jednym z nagrań gościnnie pojawił się Conrad „Cronos” Lant z grupy Venom. Niedługo po nagraniu “Dusk…and Her Embrace” zespół opuścił Damien Gregori, a w jego miejsce wskoczył Les Smith współpracujący z Anathemą.

Dusk…and Her Embrace

Kilka miesięcy później, 22 kwietnia ukazał się minialbum “V Empire or Dark Faerytales in Phallustein”, który wydany został przez Cacophonous Record. Ten minialbum został nagrany w pięcioosobowym składzie, a na płycie jako drugi gitarzysta widnieje alter ego Stuarta, Jared Demeter. Na nagraniach z tej płyty po raz pierwszy można usłyszeć wspaniały głos Sarah Jezebel Deva, która nigdy oficjalnie nie dołączyła do zespołu, lecz przez wiele kolejnych lat pojawiała się na nagraniach i koncertach zespołu. Zespół ruszył w trasę koncertową promującą album. Wówczas można było nabyć obrazoburcze koszulki z tekstami typu „I Love Satan”, „Vestal Masturbation” czy słynną już wówczas „Jesus is a Cunt”.

Vempire Or Dark Faerytales In Phallustein

Kolejne dziecko zespołu zainspirowane historią krwawej hrabiny Elżbiety Bathory i w całości tej postaci poświęcone “Cruelty and the Beast” świat usłyszał 5 maja 1998. Ten album zdobył już ogromne uznanie, zarówno krytyków, całego przemysłu muzycznego, jak i fanów gatunku. Było to swoiste objawienie gotyku, a sam Dani przyznaje „Powstało coś w rodzaju gotyckiego soundtracku do filmu grozy. Już na naszej poprzedniej płycie było słychać elementy które tutaj rozwinęliśmy. Dusk… był kamieniem nagrobnym, który odkrył przed nami w pełni magię gotyku”. Na albumie wspaniałą narrację krwawej hrabiny wyrecytowała królowa horroru Ingrid Pitt. Album został uhonorowany kilkoma nagrodami miesięcznika Hard Rock w kategoriach: najlepsza okładka, najlepszy album, najlepszy perkusista oraz najlepszy wokalista. W tym roku Dani zaczął pisać dla brytyjskiego Metal Hammera w swojej rubryce „Dani’s Inferno”.

Cruelty and the Beast

W 1999 roku wydane zostało pierwsze DVD zespołu “PanDaemonAeon” zawierające między innymi nieocenzurowaną wersję pierwszego teledysku zespołu “From The Cradle To Enslave” oraz krótki film dokumentalny. W tym roku na czerwonym winylu wypuszczony został “Twisted Nails Of Faith”, a z zespołu odszedł perkusista Nicholas Barker by zasilić szeregi Dimmu Borgir. Zastąpił go Was Sarginson, którego kunszt można usłyszeć na mini albumie “From The Cradle To Enslave” wydanym 30 października 1999. Po nagraniach do tej płyty Sarginsona zastąpił perkusista Adrian Erlandsson. Nieco później zespół opuścili też klawiszowiec Les Smith oraz gitarzysta Stuart Antsis. Szeregi kapeli zasilił  wówczas Martin Powell z My Dying Bride, powrócił też Paul Allender, który brał udział w tworzeniu pierwszej płyty Cradle Of Filth. W tym roku urodził się też pomysł na stworzenie filmu razem z reżyserem pierwszego teledysku Alexem Chandonem…

From The Cradle To Enslave/ PanDaemonAeon

W 2000 roku w nowym składzie Cradle of Filth weszli do studia i zaczęli tworzyć “Midian”, który miał premierę 31 października tego samego roku. Temat tej płyty nawiązywał do Midianitów, czyli potomków syna Abrahama- Midiana oraz jego ostatniej żony Ketury. Same w sobie teksty są przepięknymi mrocznymi baśniami, a muzyka ma już znacznie więcej gotyckich elementów niż poprzednie płyty, choć nadal da się usłyszeć brzmienie związane z tradycją black metalu. W celach promocyjnych nagrany został teledysk do „Her Ghost in The Fog”, który wyreżyserował Alex Chandon. W roli Pinheada wystąpił aktor Doug Bradley, którego narracje słyszymy też na płycie. “Midian” była  ostatnią płytą wydaną we współpracy z Music for Nations.

Midian

W 2001 roku po zakończeniu trasy koncertowej, zespół stworzył własną wytwórnię Abracadaver. Jeszcze w tym samym roku, dokładnie 13 maja miał premierę album kompilacyjny “Lovecraft & Witch Hearts”.

Lovecraft & Witch Hearts

Kolejny album studyjny “Bitter Suites to Succubi” ukazał się się 10 czerwca. Według planu “Bitter Suites to Succubi” miał być kolejnym mini albumem, lecz dograne do niego zostały nowe wersje utworów z debiutanckiego krążka oraz cover „No Time to Cry” The Sisters of Mercy.  Alex Chandon ponownie podjął się reżyserii klipów kapeli i dzięki temu powstały „Born in a Burial Gown”, „Scorched Earth Erotica” i klip do covera „No Time to Cry”.

Bitter Suites to Succubi

I tu należy wrócić do wspomnianych wcześniej planów na stworzenie filmu. 4 lipca 2001 ukazał się długo wyczekiwany “Cradle of Fear” horror w reżyserii Alexa Chandona, do którego stworzenia inspiracją były filmy-antologie “Asylum” z lat siedemdziesiątych produkowane przez wytwórnię Amicus. W głównej roli wystąpił Dani Filth, a oprawą muzyczną zajął się cały zespół.

2002 rok przyniósł kolejne przemiany. Z zespołu odszedł basista Robin Eaglestone, którego zastąpił Dave Pybus uprzednio zasilający Anathemę. Niedługo potem zespół opuścił wieloletni gitarzysta grupy Gian Pyres. We wrześniu tego samego roku Cradle of Filth odbył europejską trasę koncertową. Kolejne wydawnictwo ukazało się 19 sierpnia 2002, był to pierwszy album koncertowy Cradle Of Filth “Live Bait for the Dead” zawierający zapis koncertu z 14 kwietnia 2001 roku w Nothingham Rock City.

Live Bait For The Dead

Następnie 25 listopada 2002 wydane zostało DVD zatytułowane “Heavy, Left-Handed 6 Candid”.

Heavy, Left-Handed and Candid

Kolejny rok, kolejna płyta. Zespół nawiązał współpracę z Sony Music i 6 marca 2003 “Damnation and a Day” ujrzała światło dzienne. Ten album powstał we współpracy zespołu z Filmową Orkiestrą Symfoniczną i chórem z Budapesztu pod batutą László Zádoriego. Zmiksowania płyty podjął się Rob Caggiano, gitarzysta Anthrax. Teksty nawiązują do postaci Lucyfera, a w roli narratora wystąpił Dave McEwen. Dani Filth skomentował tą płytę jako epicką. W ramach promocji płyty wydane zostały dwa klipy. Wpierw „Babalon A.D. (So Glad For The Madness)” w reżyserii WIZ, nieco później „Mannequin”, który wyreżyserował Thomas Mignone.

Cradle Of Filth ruszyli w trasę promującą. W trasie wspomagał ich gitarzysta James McIlroy, który później dołączył do zespołu na stałe. Pomiędzy koncertami w Parkgate Studios powstawał materiał na kolejny album.

Damnation and a Day

28 września 2004 ukazała się “Nymphetamine”. W tytułowym utworze oraz w teledysku do niego gościnnie wystąpiła Liv Kristine. Gitarzysta Anthrax, Rob Caggiano przy tworzeniu tej płyty wcielił się w producenta, inżynierią dźwięku zajął się Dan Turner, a wszystko zostało zmiksowane w całość przez Colina Richardsona. Niedługo po premierze albumu zespół ponownie ruszył w trasę. 2004 rok przyniósł zespołowi nominację do prestiżowej nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Metalowy Występ. W tym roku z powodów zdrowotnych zespół opuścił basista Dave Pybus. Zastąpił go Charles Hedger, który nieco później przejął gitarę od Jamesa McIlroya. Na bas wrócił Dave Pybus. Wówczas z zespołu odszedł klawiszowiec Martin Powell.

Nymphetamine

W 2005 roku Cradle of Filth wystąpili na Metalmanii i rozpoczęli pracę nad kolejnym albumem “Thornography”. Prace nad płytą były kontynuowane w 2006 roku. Na wiosnę zespół rozpoczął pracę w The Chapel Studio. Ponownie przy tworzeniu płyty wspomagał ich Rob Caggiano. Gościnnie na płycie wystąpił Ville Valo z HIM. Premiera płyty nastąpiła 17 października 2006 i była promowana klipem do “Temptation” w reżyserii Adama Masona. W tym utworze gościnnie zaśpiewała wokalistka Dirty Harry. Na tym albumie Dani Filth po raz pierwszy zaśpiewał „czystym” głosem, natomiast proces tworzenia albumu skwitował: „Nad tą płytą pracowaliśmy trochę dłużej niż zazwyczaj, żeby dojść do perfekcji”. Tytuł płyty tłumaczy jako „obsesję ludzkości na punkcie grzechu i samej siebie”. Niedługo po premierze płyty z zespołu odszedł perkusista Adrian Erlandsson, a zastąpił go Martin „Marthus” Skaroupka. W 2006 roku pojawiły się kolejne teledyski promujące album „Tonight In Flames” i „The Foetus of a New Day Kicking”. Większą część 2007 roku zespół spędził w trasie, a na przełomie marca i lipca 2008 roku w studiu Backstage w Derbyshire rozpoczęli pracę nad kolejnym albumem.

Thornography

W Maju 2007 ukazał się album kompilacyjny „Eleven Burial Masses”. Album składał się z CD i DVD z zapisów koncertowych.

Eleven Burial Masses

24 października 2008 z ramienia Roadrunner Records wydany został ósmy album studyjny “Godspeed on the Devil’s Thunder”. Inspiracją do albumu stała się historia Gilles De Rais, francuskiego szlachcica żyjącego w XV wieku, który walczył u boku Joanny z Arc, a w późniejszych latach stał się satanistą, dewiantem i seryjnym zabójcą. Dani skomentował wybór następująco: “Nie szukałem tematu na opowieść o seryjnym mordercy, lecz ciekawej historii. Historii, która byłaby mroczna i dobrze wpasowywała się w klimat muzyki. (…) Zdaję sobie sprawę z tego, że dla wielu ta opowieść będzie dość kontrowersyjna, bo w końcu dotyczy kogoś, kto był pedofilem i zabijał dzieci w wymyślny sposób”. Gościnnie na płycie wystąpiła córka Daniego Filtha, Luna Scarlett Davey. Wokalnie pomogli też Doug Bradley, Carolyn Gretton, Sarah Jezebel Deva oraz Stephen Svanholm. W ramach promocji albumu nakręcony został teledysk do „Honey and Sulphur”. Zespół wyruszył w trasę promującą płytę, a już w kolejnym 2009 roku, na wiosnę wypuszczony został kolejny klip promujący płytę „The Death Of Love”.

Godspeed On The Devil’s Thunder

W 2010 rozpoczęły się prace nad albumem “Darkly, Darkly, Venus Aversa”, który ukazał się 1 listopada tego samego roku. Tym razem inspiracji było kilka. Pojawiły się nawiązania do demonicznej Lilith, pierwszej żony biblijnego Adama, jak sam Dani mówił „Chodzi o odrodzenie Lilith w nowoczesnym społeczeństwie jako bóstwa”. Pojawiły się też nawiązania do zakonów templariuszy i karmelitanek oraz mitologii greckiej, egipskiej i sumeryjskiej. Edycja specjalna zawierała dodatkowy utwór „Adest Rosa Secreta Eros” w dużej mierze instrumentalny, zawiera obszerne fragmenty narracyjne zaczerpnięte z Księgi Prawa Aleistera Crowleya. Płytę promowały dwa klipy “Lilith Immaculate” wypuszczony 20 sierpnia oraz “Forgive Me Father (I Have Sinned)”, który ukazał się 19 października.

Darkly, Darkly, Venus Aversa

W październiku 2011 roku pojawiła się też się EPka “Evermore Darkly” zawierająca dwa nowe utwory „Transmission from Hell” i „Thank Your Lucky Scars”, a także wersje demo niektórych utworów z Venus Aversa oraz orkiestrową wersję „Summer Dying Fast”. Wydanie zawierało także DVD dokumentującym trasę promocyjną, oraz nagranie festiwalu Graspop w 2011 roku i film „Lilith Immaculate”.

Evermore Darkly

21 kwietnia 2012 roku premierę miał album kompilacyjny “Midnight in the Labyrinth”, składający się z orkiestrowych nagrań utworów z pierwszych trzech płyt oraz z EPki “V Empire”. Nowe wersje „Summer Dying Fast” „Midnight in the Labyrinth breadcrumb trail”, „A Gothic Romance (Red Roses for the Devil’s Whore)” promowały to wydawnictwo. Gościnnie w “Midnight in the Labyrinth” wystąpiła Sarah Jezebel Deva.

Midnight In The Labyrinth ‎

29 października 2012 roku światu ukazał się dziesiąty album studyjny “Cradle, The Manticore and Other Horrors”. Na tej płycie powróciły żeńskie wokale. Gitarzysta Paul Allender dodał od siebie: “Znowu włożyłem w to wiele riffów zorientowanych na punk”. Na jednej z konferencji prasowych album został opisany: „jest to bestiariusz, zbiór opowiadań o potworach, w tym o chimerach, diabłach literackich i istotach zniewalających świat …” Tytułowy utwór „Manticore” opowiada o „pięknym mitologicznym horrorze, który obawia się oszpecenia, obcej okupacji w indyjskich prowincjach”. Utwory „Illicitus” i „Pallid Reflection” mówią o likantropii i wampiryzmie, z kolei „For Your Vulgar Delectation” i „Frost on Her Pillow” to „ponure bajki”, natomiast „The Abhorrent” i „Siding With the Titans” „wychwalają wartości Lovecraftianów”. Sam album został nagrany w trzy osobowym już składzie Dani Filth, Paul Allender i Martin „Marthus” Škaroupka.

“Cradle, The Manticore and Other Horrors

2 września 2013 roku na swoim blogu Dani Filth ogłosił, że wkrótce pojawi się komiks Cradle of Filth „The Curse of Venus Aversa”.

W marcu 2014 roku zostało ogłoszone pierwsze komercyjne wydanie ich demo z 1993 roku “Total Fucking Darkness”. Album pojawił się na CD i limitowanej edycji winylu 19 maja 2014. Zawiera wszystkie utwory z oryginalnej kasety oraz jedyny zachowany utwór z albumu “Goetia”.

Total Fucking Darkness

W kwietniu 2014 r. Paul Allender wydał oświadczenie o ponownym opuszczeniu składu Cradle of Filth, na rzecz swojego nowego zespołu White Empress. Nie długo po nim z powodu zbliżającej się operacji urazu kręgosłupa zespół opuścił James McIlroy. Obaj gitarzyści zostali zastąpieni na nadchodzących trasach przez Marka „Ashoka” Šmerdę (Root and Inner Fear )oraz Richarda Shaw (Emperor Chung i NG26).

W dniu 2 kwietnia 2014 na stronie zespołu pojawiła się informacja o rozpoczęciu pracy nad kolejną płytą. Dani Filth ogłosił, że że trzy piosenki zostały już napisane, a planowane wydanie płyty nastąpi wiosną 2015 roku.

Na początku 2015 r. Roboczy tytuł albumu został ujawniony jako “Hammer of the Witches”. Inspiracją do płyty był traktat Heinricha Kramera z 1486 r. Dotyczy polowań na czarownice w XVI i XVII wieku, a Dni tłumaczy, że „jest to zemsta za dziesięciolecia męki”. Album został nagrany w Grindstone Studios w Suffolk w Anglii, a premiera odbyła się 10 lipca 2015. Przez krytyków został uznany za najlepszy album od Nymphetamine. The Guardian nazwał go „zarówno radosnym ukłonem w stronę dawnej chwały, jak i znaczącym odrodzeniem twórczym” i napisał: „są to najważniejsze i najbardziej wnikliwe utwory, które Dani Filth wyczarował z ciemnego eteru przez długi czas”. Płytę promował klip do „Right Wing Of The Garden Triptych”, a za reżyserię odpowiadał  Sam Scott-Hunter.

Hammer of the Witches

8 lipca 2016 roku pojawiła się zremasterowana i odświeżona wersja „Dusk… And Her Embrace – The Original Sin”. Album wydany z okazji dwudziestolecia płyty, został wzbogacony o nigdy nie publikowane wersje demo piosenek, które nie znalazły się na oryginalnym albumie oraz instrumentalne wersje „Carmilla’s Masque”, „The Graveyard by Moonlight”, „Macabre, This Banquet”. Wersja winylowa wydana została w 666 egzemplarzach.

Dusk and Her Embrace: The Original Sin

16 czerwca 2017 roku został ujawniony tytuł następnego albumu “Cryptoriana – The Seductiveness of Decay”. Album został opublikowany 22 września 2017. Dani w jednym z wywiadów opowiadał jak narodziła się inspiracja do płyty „Kiedy zapoznałem się z muzyką, myślałem, że to dyktuje pewien klimat. Czytałem wówczas dużo wiktoriańskiego horroru gotyckiego – E.F. Benson, Robert Louis Stevenson, Rider Haggard- myślałem „Nie mam pojęcia, o czym będzie następny album kołyski” i wówczas narodził się pomysł by powiązać album z erą Wiktoriańską. Dani dodaje”Jestem wielkim fanem tej całej ery, to prawie moje życie. Mieszkam w wiktoriańskim domu pełnym dziwnych rzeczy, Mam dwie mumie!”. O samym wydawnictwie frontman mówi: „Jest głęboko natchniony wiktoriańskim horrorem gotyckim, a zatem tytuł jest tego odzwierciedleniem.„ Cryptoriana ”sugeruje zauroczenie w okresie wiktoriańskim wszystkim co nadprzyrodzone, grobowe i upiorne. A podtytuł„ Uwodzicielstwo rozpadu ”jeszcze bardziej go cementuje, jest to pociąg do śmierci i lśniący, długi proces samozagłady ”.W październiku 2017 roku Dani Filth stwierdził, że prace nad kolejnym albumem rozpoczną się po zakończeniu “Cryptoriana World Tour”.

Cryptoriana – The Seductiveness Of Decay

 

W Lutym tego roku z zespołu odeszła Lindsay Schoolcraft wydając oficjalne oświadczenie:

„Najdrożsi Filthlingi,

To był zaszczyt i przyjemność poznać Was online, osobiście i ze sceny przez ostatnie 7 lat. Sprawiliście, że moje życie spełniło się w tym okresie. Muszę Was poinformować cię, że opuściłam zespół. To była trudna decyzja, ale zapewniam Was, że była to najlepsza rzecz dla mojego samopoczucia i zdrowia psychicznego.

Dobrze sobie radziłam na drodze do powrotu do zdrowia i nadal będę muzykiem w pełnym wymiarze godzin dzięki moim pozostałym dwóm projektom muzycznym.

Chciałbym bardzo podziękować zespołowi za umożliwienie mi bycia częścią dziedzictwa Cradle of Filth. To było niesamowite doświadczenie i jestem niezwykle wdzięczna, że mogliśmy się tym dzielić…

Lindsay Schoolcraft ”

Dani Filth skomentował decyzję Lindsay:

„Jest to bardzo trudne dla każdego w zespole, ale ostatecznie jest to coś, co stało się z konieczności zarówno dla jej zdrowia, jak i rozwoju muzycznego zespołu. Oczywiście bardzo tęsknimy za Lindsay, ponieważ w ciągu ostatnich kilku lat wspólnie podróżowaliśmy razem piękną, szaloną drogą i wspólnie dzielimy się wieloma niesamowitymi wspomnieniami z tych podróży.

Tak więc zespół i ja życzymy jej wszystkiego najlepszego, co zaplanowała na przyszłość, i mam nadzieję, że czytając to, nadal ją wspieracie. I chociaż to naprawdę jest koniec pewnej epoki, to także aromatyczna obietnica innej.”

Obecnie Cradle Of Filth pracuje nad nową płytą, która ma się ukazać w drugiej połowie 2020 roku.

W czerwcu planowana jest mini trasa po wschodniej europie, w ramach której zespół odwiedzi nasz kraj. Koncert odbędzie się we Wrocławiu.

Link do wydarzenia

 

Obecny skład kapeli:

Dani Filth – wokal (1991– dziś)

Martin 'Marthus’ Škaroupka – perkusja, klawisze, sekcje orkiestrowe (2006–dziś)

Daniel Firth – gitara basowa (2012–dziś)

Richard Shaw – gitara (2014–dziś)

Marek 'Ashok’ Šmerda – gitara (2014–dziś)