Non Iron zagrał 9.02.2019 w Centrum Promocji Kultury w Warszawie.
Zapraszamy na chwilę refleksji po tym koncercie, spisaną przez redaktora Andrzeja Krupę z RadioPraga.pl
„Połowa lat 90-tych. Mam naście lat. To był na pewno piątek, może nawet słoneczny. Wróciłem ze szkoły do domu. Czterokanałowy telewizor firmy krajowej stał na stoliku. Pod nim radio zielonym okiem.
Włączyłem Program 1 TVP. Program nazywał się Partytura i prowadził go Sławomir Bajew. Tam po raz pierwszy obserwowałem i słuchałem zespołu Non Iron. Wiem że taka chwila miejsce miała, ale nic nie pamiętam. Czy Pan Henryk Tomczak, miał wówczas brodę? Jedno jest pewne. Na rok 1995 przypada zawieszenie działalności zespołu, więc w „nie najgorszym” momencie Non Iron wkroczył do mojej świadomości.
Rok 1997. Początek liceum, gdzie ważniejsze od odrabiania lekcji było muzyczne kółko, próby śpiewania i encyklopedia Polskiego Rocka, autorstwa Leszka Gnoińskiego i Jana Skaradzińskiego i to był kontakt encyklopedyczny. Jak ważne są momenty…
„Zapatrzeni w przeszłość za mgłą, Jak włóczęga ubogi, Wciąż modlimy się o nasz dom, Zapomniany w pół drogi”. To jakbym cofnął się o 30 lat. Syndrom emigranta niekoniecznie w znaczeniu dosłownym.
9 lutego 2019 roku, w warszawskim Centrum Promocji Kultury. Leszek Szpigiel podał rękę każdemu z publiczności.
Ktoś powie: „Tak, ale tych osób było mało”.
Odpowiem: „Tak, ale nie było tam przypadkowych osób”.
Wraca wiara w człowieka, gdy widzę parę zakochanych, trzymającą winylową płytę, która domaga się renowacji i gdy piękna część pary mówi: „Wolę swoją zniszczoną, niż nową”.
Jak było na koncercie? Odpowiem jednym zdaniem: Mam wrażenie że dotknąłem pewnej tajemnicy i mimo ze innym niepotrzebny, poczułem się tego wieczoru potrzebny Wam.
Wracam zatem do słuchania, wierząc że reedycja płyty „Innym Niepotrzebni” i trasa koncertowa to początek Non Iron w drugiej dekadzie obecnego stulecia.
Kłaniam się nisko.
Andrzej Krupa.”
video: Krusejder77
